Vliegen is magisch. Helemaal als je dat voor de allereerste keer in je leven helemaal alleen mag doen. Maanden heb je naar dit moment toe gewerkt, en nu is het zo ver. Voor je ligt de uitgestrekte runway, met daarachter een prachtige horizon. Naast je? Helemaal niemand, het is aan jou nu. Je krijgt het sein van de toren. Ben je er klaar voor?

De eerste keer solo is een onvergetelijk moment voor iedere piloot. Het is een mijlpaal op zich, maar ook een opmaat naar grootse belevenissen in de cockpit. EPST’ers Casper en Robin (Aero Locarno) en Jesse (Global Aviation) vertellen over hun eerste solo, die ze kort geleden mochten doen. Hoe beleefden zij deze vuurdoop?

Casper van Kempen: “het moment dat je alleen de lucht in gaat, dat is het beste gevoel”

“Voor mijn eerste echte solovlucht deden we nog een korte vlucht om de laatste dingen nog even door te nemen”, vertelt Casper. Daarna begint voor hem het echte werk. “De instructeur stapt op de grond. Ik doe al mijn checks en focus me op de dingen die gedaan moeten worden. Het moment dat je dan de lucht in gaat, dat is het beste gevoel: je bent alleen in de lucht en helemaal zelf in controle. Natuurlijk ben je weer snel bezig met de dingen die gedaan moeten worden, maar je blijft genieten.”

Eenmaal geland stonden zijn medestudenten klaar om hem te ontvangen. “Na de solo werd ik uit het vliegtuig getild en op het hek gezet om een paar koude emmers water over me heen te krijgen. Dan pas mag je de grond aanraken. Daarna maak je een snel praatje met de instructeur om te evalueren, maar je ontvangt vooral felicitaties.”

Casper kijkt met veel plezier terug op deze beleving, die in zijn ogen de opmaat is naar veel moois. “Het is één van de leukste vluchten die ik waarschijnlijk ooit ga doen. Het gevoel dat je eindelijk helemaal zelf in controle bent is echt bizar. Nu kan ik niet wachten om nog veel meer vluchten te maken, hier bij AELO, om nog meer mooie plekken te gaan zien.”

Robin Lauwers: “de meeste adrenaline kwam los na de touch-and-go”

Robin keek al vanaf het begin uit naar zijn eerste solo. “Nadat ik in oktober 2024 mijn eerste vliegles had in Locarno, was het vorige week eindelijk zover. Na maanden van hard werken, studeren en vliegervaring opdoen komt alles samen voor de eerste solo.”

Op de dag waarop het moet gebeuren checkt Robin eerst uitgebreid de weersvoorspellingen. “Toen had ik het gevoel dat ik er klaar voor was. Na de briefing met mijn instructeur vloog ik nog twee circuitjes om wat vertrouwen op te bouwen. Toen hij mij halverwege dat laatste circuitje vertelde dat ik na de landing opnieuw naar de holding bay mocht taxiën wist ik het zeker: ik ga solo!”

Eenmaal daar stapt de instructeur uit. “Vlak voor het uitstappen zei hij tegen me: “you know what to do, enjoy the flight.” Op dat moment giert de adrenaline door je lijf, je weet dat je er nu echt alleen voor staat.”

Na de laatste checks taxiet Robin naar de runway voor het heilige moment, klaar om alleen de lucht in te gaan. “Echt genieten deed ik nog niet tijdens mijn eerste solo take-off, tijdens dat moment was ik druk bezig. Het echte besef kwam pas toen ik voor het eerst op downwind zat en niemand naast me zag zitten. De meeste adrenaline kwam los na mijn eerste touch-and-go: het gevoel dat je volledig zelfstandig het vliegtuig aan de grond zet is werkelijk fantastisch.”

Na de tweede touch-and-go maakt Robin een full stop en mag hij richting de parking. Daar staat een groep klasgenoten gretig te wachten om hem te ontvangen. “Traditiegetrouw werd ik het vliegtuig uit getild en werden de emmers water over me heen gegooid. Het was een geweldige ervaring die ik altijd zal herinneren. Ik kijk enorm uit naar de volgende stappen om mijn grenzen steeds verder te verleggen.”

Jesse van Vliet: “dat laat zien wat voor band je hier opbouwt met elkaar”

Op de dag van zijn eerste solo wordt Jesse’s geduld op de proef gesteld. In de eerste instantie wordt zijn vlucht gecanceld vanwege de harde wind. Dan krijgt hij aan het eind van de middag ineens een telefoontje. “De wind was gaan liggen”, vertelt hij. “Of ik binnen 10 minuten klaar kon staan om opgehaald te worden, was de vraag.”

Ineens moet alles in de hoogste versnelling. “Op het vliegveld ben ik vrijwel meteen het vliegtuig ingestapt met een voor mij nieuwe instructeur.” De checkvlucht loopt voor Jesse niet van een leien dakje. Hij maakt een aantal kleine foutjes, komt dat misschien door de haast? “Ik kreeg van de toren instructies die ik nog nooit had gekregen, waarna mijn landing niet goed ging. Op dat moment twijfel je of jou de eerste solo wel wordt toevertrouwd.”

Na de derde landing krijgt Jesse toch het verlossende woord van zijn instructeur. “Hij gaf me de laatste instructies en stapte uit. Toen hij me vertelde dat ik solo ging, voelde ik best wat spanning.”

En daar zit Jesse, gespannen wachtend op clearance van de toren. Om zijn spanning te controleren doet hij een paar diepe ademhalingen. “En op dat moment merkte ik ineens een onwijze focus, tot aan de landing. De eerste solo ging zoals ik had gehoopt. De procedures gingen goed, net als de landing. Daarom zou ik aan wie dit leest willen meegeven dat het allemaal niet perfect hoeft te zijn voordat je solo mag, zolang wat je doet maar veilig is. Vertrouw op jezelf, ondanks dat je altijd momenten zult hebben waarop het minder gaat.”

Na deze geslaagde solo wordt Jesse overvallen door een mooie verrassing: als hij het schoolgebouw uit loopt, staan zijn vrienden klaar om hem te feliciteren. “Mijn vrienden wisten niet dat ik deze dag toch nog solo zou gaan. Toen ze dit hoorden, zijn ze binnen 10 minuten vanaf huis naar het vliegveld gefietst om het met mij te vieren. Dat laat zien wat voor band je hier opbouwt met elkaar.”

In Griekenland doen ze na de eerste solo ook iets met water, trouwens. “Als traditie worden we hier na de solo in de zee gegooid. Daarna zijn we met een groep in de tuin gaan zitten, hebben we prosecco gedronken en met zijn allen gegeten. Het was een topdag!”