“De eerste keer solo is een ervaring die je nooit meer zal vergeten. Het is de eerste en misschien wel meest waardevolle mijlpaal in je vliegers carrière.”

Beter dan onze eigen piloot in opleiding Douwe Brandt kunnen we het eigenlijk niet verwoorden. Ook wij vinden de eerste solo een moment om echt bij stil te staan en daarom blikken we maar al te graag terug op solo’s van onze piloten in opleiding.

Dit keer was het de beurt aan Nick Wester, Niels Nowee en de eerder genoemde Douwe Brandt. Alle drie vliegen ze bij Aero Locarno in Zwitserland. Hoe hebben zij hun eerste solovlucht tussen de bergen beleefd? Ze nemen je mee langs hun hoogtepunten. Lees verder!

Nick Wester: “Extra speciaal, ik wil al mijn hele leven piloot worden.”

Voor Nick begon het genieten eigenlijk al voordat hij aan zijn solo begon. “Het was eind van de middag met zonsondergang in Locarno, nog voor de echte solo was het al magisch om te vliegen!”

Had hij dan helemaal geen last van zenuwen? Toch wel: “Als de instructeur dan uitstapt en je toch helemaal alleen gaat, voel je wel een beetje spanning. Maar het moment dat je take-off gaat en opstijgt doe je je ding. Je merkt aan jezelf dat je er helemaal klaar voor bent en dat je het kan.”

Eenmaal in de lucht maakt de spanning dus weer plaats voor genieten. Wat ging er al vliegende door Nick heen?

“Je begint er echt van te genieten en je gaat glimlachen. Het besef dat je dit dus echt zelf helemaal aan het doen bent is bijzonder. Er ging echt een golf van blijdschap door me heen. Mijn beleving van de eerste solo was bijzonder speciaal, aangezien ik al mijn hele leven piloot wil worden. Dit voelt dus echt als een grote mijlpaal in mijn vliegcarrière!”

Een speciale traditie

Zo’n mijlpaal mag gevierd worden. “Je taxiet terug naar de plek waar je door alle EPST-studenten wordt gefeliciteerd en 2 medestudenten tillen je uit het vliegtuig. Dan tillen ze je mee naar een hek waar je op wordt gezet. Dan word je door allerlei studenten met emmers natgegooid en met een waterspuit natgespoten. In mijn geval erg koud, aangezien het midden februari was, haha!”

Die traditie maakt het toch wel erg speciaal, vertelt hij. “Het was een prachtige belevenis om mee te mogen maken, en hopelijk een goed voorbeeld voor de vele solovluchten die nog in het verschiet liggen!”

Niels Nowee: “Het besef kickt in als je downwind even kan genieten. Onbeschrijfelijk!”

De beleving van je eerste solo begint eigenlijk al veel eerder, volgens Niels. De spanning bouwt de hele dag op: “Voor je daadwerkelijke solovlucht heb je een ‘before solo’, dit is een korte circuitvlucht met je instructeur. Op de dag van mijn eerste solo liep alles een beetje uit, waardoor ik later de lucht in ging voor deze vlucht dan gepland. Desalniettemin ging het goed en na mijn full stop landing stapte de instructeur uit om mij alleen de lucht in te sturen.”

Emotionele rollercoaster

Enthousiasme, trots, spanning en ook wel een beetje angst. Zo zag Niels’ emotionele rollercoaster eruit toen hij voor het eerst moederziel alleen in de cockpit zat.

“Ook al ken je het vliegtuig intussen al op je duimpje en weet je precies hoe het toestel reageert, het is toch ontzettend spannend! Er was niemand meer die in kan grijpen, ik moest alles zelf oplossen als er iets fout zou gaan.”

Dan mag Niels oplijnen op de runway: tijd voor zijn eerste meters als solovlieger. “Tijdens de line-up en take-off ben je druk bezig om het toestel te configureren en te vliegen. Maar eenmaal in level flight, na je checks, heb je een moment rust en kan je genieten en beseffen wat je nu doet. In één woord: onvoorstelbaar! Spanning, trots maar vooral veel blijdschap ging er door me heen.”

Euforisch en kletsnat

Die euforie in de lucht neemt Niels mee naar de grond. “Je bent blij dat je weer veilig aan de grond staat en alles tot een goed einde hebt kunnen brengen. De toren feliciteerde me op het moment dat ik weer aan de grond stond en mijn medestudenten stonden me al op te wachten met emmers koud water.”

Ook Niels moest natuurlijk aan de traditie geloven, en hij geniet nog steeds na: “Je wordt uit het toestel getild, op het hek gezet en je mag het waterballet in alle vreugde in ontvangst nemen! Dit was ongetwijfeld één van de mooiste dagen, zo niet de mooiste dag in de opleiding tot zo ver. Zelf zo’n toestel onder controle hebben en kunnen besturen is de mooiste ervaring ooit!”

Douwe Brandt: “Een onwijze boost van je zelfvertrouwen”

Douwe was er echt klaar voor. De dagen voorafgaand aan zijn solo had hij veel gevlogen, dus hij had een goed gevoel gekregen. Hij keek ontzettend naar zijn solo uit, zeker omdat zijn grote moment al 3 keer was uitgesteld vanwege slecht weer. Uiteindelijk was het zo ver.

Enthousiasme en spanning

Ook Douwe beschrijft een intense ervaring met een mix van enthousiasme en spanning. “Ik kreeg een onwijs euforisch gevoel toen de instructeur uitstapte. Ik was blij dat het zo ver was en misschien wel de meest waardevolle mijlpaal in mijn carrière kon gaan beleven. Ik had er zin in, wist dan mijn instructeur me niet alleen zou hebben gelaten als ik twijfelde. Hij stapte uit, de canopy ging weer dicht. Ik zwaaide nog even naar wat klasgenoten die al stonden te wachten.”

En toen stond hij er echt alleen voor. De euforie sloeg met dat besef toch een beetje om in spanning: “Oke, nu moet ik het echt zelf gaan doen, dacht ik. Maar het voelt waanzinnig als je voor het eerst alleen opstijgt. Je doet alles zoals het je geleerd is en je krijgt de bevestiging dat je het in je uppie kan”, vertelt Douwe.

Maar enerverend is het wel. “Mijn eerste touch-and-go was het spannendst. Ik heb op final wel 3 keer gekeken of mijn flaps daadwerkelijk goed stonden en of alles verder in orde was. Toen dit soepel verliep werd het gevoel steeds beter. Bij de tweede keer keek ik ook even snel naar rechts en om dan iedereen te zien kijken, geeft een onwijs fijn gevoel.”

Afsluiten met een boost van je zelfvertrouwen

Na de derde touch-and-go mag Douwe het vliegtuig landen om daarna naar de hangar terug te taxiën. “Daar stond iedereen mij op te wachten. Ik kreeg een natte douche, die zelfs met 2 graden boven nul goed aanvoelt.”

Deze dag is er één die Douwe voor de rest van zijn leven bij zal blijven. “Dat werd al langer gezegd, en dat is nu iets wat ik ook zeker begrijp. Het is niet alleen een mijlpaal, maar het geeft ook een onwijze boost van je zelfvertrouwen. Je hebt laten zien dat je het kan en iedere vlucht daarna voelde daardoor ook beter”, blikt hij terug. “Het is mooi dat je deze herinnering maakt met je klas en andere EPST’ers die hier zitten, echt iedereen komt bij elkaar kijken.” En met een knipoog: “Die koude douche maakt het nog net iets memorabeler!”